'Als hier geen leven in de brouwerij komt, knippen wij geen linten meer door.

Nederland gaat gebukt onder een probleem dat zelden of nooit in de Tweede Kamer wordt besproken: de dictatuur van de managerscultuur. Historicus Chris van der Heijden (1954) heeft er nu een vermakelijk standaardwerk over geschreven, dat qua dikte, prijsstelling en taalgebruik laagdrempelig insteekt. Alle verhalen over jargon, vergaderingen, onkunde, inefficiency en langs elkaar heen communiceren zijn allemaal, afzonderlijk, al eens vaker over het voetlicht gebracht, maar in de bundel 'Het zand in de machine' geeft Van der Heijden een kernachtige samenvatting van het ziektebeeld en heeft hij er een polemische toon overheen gegoten, omdat hij zich net als zijn potentiële lezers dood ergert aan wat hij met gevoel voor drama de 'sovjetisering' van Nederland noemt. Leuk kadoboek!!! - 3 gwrrfs.

Tegenstanders van Geert Wilders verenigen zich en richten een tegenbeweging op onder het motto 'Stop de VerWildering'. Er staat een landelijke demonstratie in Amsterdam gepland. Raad de verrassende reactie van Rita Verdonk.

Af en toe verschijnen er prachtige boeken, die niet verder komen dan de ogen van een paar verdwaalde recensenten. Zo'n boek is, jammer genoeg, 'Koerikoeloem' van dichteres Tjitske Jansen (1971). Bijna alle prozagedichten- of fragmenten (aan de lezer om er een naam aan te geven) in dit werk beginnen met de woorden 'Er was...'. Achter deze woorden beschrijft Jansen, kort en bondig, allerlei autobiografische gebeurtenissen, die dikwijls neigen naar wanhoop, schaamte, eenzaamheid of zotternij. In een interview verklaarde Jansen dat ze zich in dit boek 'ontzettend naakt' voelde, en je vraagt je af waaraan wij, de recensenten, zoveel van Tjitske's intimiteit te danken hebben. 'Er was een dag waarop de enige gedachte die me op de been hield, was: "Ik heb nooit iemand kwaad gedaan.". Waarom geen Nobelprijs voor Tjitske? Zo niet voor de Literatuur, dan toch zeker voor de Vrede!!! - 4 gwrrfs.