'Jean...! Dank voor het opkrikken van onze begroting!'

Al wekenlang keken we naar uit 'A Bigger Bang', het eerste album van de Stones na goed acht jaar platenstilte. En laat het duidelijk zijn: zelfs mét protheses zijn de oudjes nog lang niet versleten. 'Sweet Neo Con' haalde al de internationale pers omdat het president Bush een veeg uit de pan geeft en ook de andere nummers zitten propvol heerlijk rebelse bluesrock en Americana. Single 'Streets of Love' mag dan wel even smaakloos aanvoelen als tien verschrompelde koffiekoeken, na 'Dangerous Beauty' weten we dat de Stones 'back in business' zijn. Of zijn ze nooit weggeweest? - 4 gwrrfs.

Bij de Oktoberfeesten in München zijn drie mensen opgepakt voor het 'maken van een pornofilm' in een reuzenrad. Het ging om een vrouw, een cameraman en een productiemedewerker. Raad hoe de film gaat heten.

Bij het recenseren van een nieuwe Brusselsmans gaat het meeste denkwerk in de voorbereiding zitten: recenseer ik 'm nog, ja of nee? Met 'Het Spook van Toetegaai' doet Herman zijn uiterste best ditmaal genegeerd te worden, maar dan, als je plotsklaps aan al het magere debuutproza en de quasi-geleerde literatureluur denkt, ga je tÛch weer overstag. Al is zelfs de flaptekst ditmaal een kopie van zijn voorgaande verkoopverhalen. Over 'Het Spook...' valt niet veel meer te zeggen dat het een aardige Brusselmans is, maar zeker geen uitschieter. - 2 gwrrfs.

'Drie keer raden... Waar is het doel?'

Het is een bar en boos bestaan in Birmingham als we Editors - eindelijk een new-wave band zonder The in de naam - moet geloven. "All Sparks Will Burn Out In The End" aldus het Britse viertal op hun sferisch en donkere debuut. De heren die zelf zeggen zwaar onder invloed te staan van het oudere R.E.M. werk hebben echter ook het geluid van Interpol en U2 goed naar binnen gesnoven. Het gros van de nummers schiet dan ook uit de startblokken door middel van een opgewonden gitaarriedeltjes geënt op U2's betere snaargebruik. En dat, aangevuld met de inktzwarte, matglazen stem van zanger Tom Smith zorgt voor een explosieve sfeer. 'The Back Room' spat niet, maar onderhuids blijft de spanning voelbaar. - 3 gwrrfs.

Toen de 52-jarige boer Gheorghe Popa graanzakken aan het verslepen was, zag hij zijn 27 jaar jongere vrouw die de was aan het ophangen was. Hij raakte zo opgewonden dat hij de graanzak liet vallen en deze bovenop zijn in erectie verkerende penis terecht kwam. Hij hield er afgeknakte pezen en banden, een gebroken penis en een seksloos leven aan over. Wat wordt de bijnaam van deze onfortuinlijke boer?

Het publiek rammelt al enkele jaren aan de poorten van de journalistiek. En wil haar eigen agenda en interessegebieden terugzien bij krant, radio en tv. Tot welke schrikreactie dat in journalistieke kring heeft geleid, staat uitstekend beschreven in het boek 'De krant was koning' van Leon de Wolff. Niet alleen poogt hij met het boek een antwoord te geven op de noodzakelijke omslag van het vakgebied ten einde definitief kapseizen te voorkomen, ook wordt, lichtjes smalend, beschreven hoe de bohémien-journalisten van vroeger zich mokkend in nostalgie terugtrekken en de tijd dat de krant nog wééél koning was verheerlijken. Boeiend en actueel. - 3 gwrrfs.

'Kun je hier auto's op laten rijden?'

Schrijfster Esther Gerritsen (1972) is jong en getalenteerd, maar wilde manoeuvres om status of verkoopsucces te behalen zul je bij haar niet tegenkomen. Ze is, om zo te zeggen, van de 'stille, onderzoekende soort'. Haar nieuwste roman heet niet voor niets 'Normale dagen' en schreeuwt het opnieuw niet van de daken. Hoofdpersoon Lucie switcht het hele boek tussen een beleefdheidsbezoek aan haar grootouders (waarvan de opa op sterven ligt) en haar drang een toneelstuk te schrijven over Oklahoma-bomber Timothy McVeigh. Laat het maar aan Gerritsen over om deze realiteiten tegen elkaar aan te laten schuren en, zo af en toe, veelbetekenend te laten botsen. Een prachtige, ingetogen roman - wederom. - 3 gwrrfs - dr.hans

Burgemeester Jorritsma van Almere is via Marktplaats.nl te huur voor een avondje uit. De opbrengst gaat naar een goed doel. Wat wordt de openingszin bij de kennismaking?

Klassieke jazz interesseerde hem niet meer en daarom liet de Frans-Zwitserse trompettist Erik Truffaz zijn jazz paren met Led Zeppelin en Jimi Hendrix. Ook op zijn nieuwste 'Saloua' vermengt de adept van Miles Davis trompetsolo's met opzwepende triphopbeats en Arabische raps terwijl de verwoestende gitaren die zijn vorige albums kleur gaven op 'Saloua' meer naar de achtergrond schuiven. Het resultaat is een spirituele zoektocht geworden waarbij Truffaz' geblaas als leidraad fungeert en nu eens uitbundig, dan weer introvert overkomt. Schrijf maar op: Erik Truffaz is verre van een blaaskaak maar heeft er ongetwijfeld ÈÈn. Twee zelfs. - 3 gwrrfs - dr.tom.

Machtsverslaafde Schröder...

'Aanstaande zondag wéér stemmen! Dan pakken we dat ene procentje!'

Legendarisch filmregisseur Quentin Tarantino ('Pulp Fiction') is alweer jaren buiten beeld, maar, gelukkig, voor de Èchte fans is er een Japanse geestverwant opgestaan: Ryu Murakami.
Met dezelfde voorkeuren voor fastfood, seks en bloederigheid heeft hij de adembenemende roman 'In de misosoep' geschreven. Een morbide dwaaltocht door het seksdistrict van Tokio, ondernomen door de Japanse gids annex loopjongen Kenji en zijn mysterieuze opdrachtgever, de Amerikaan Frank. Zelden is leegte en eenzaamheid zo fysiek en huiveringwekkend beschreven; Kenji en Frank zijn de trieste 'eindstations' van een verwaarloosde opvoeding. Hun emotionele reserves kunnen nog net een speelhal en een serie bordelen aan, maar als het op is zijn de gevolgen ernstig. Hoe ernstig? Lees 'In de Misosoep'! Van harte aanbevolen. dr.hans - 5 gwrrfs.

Op 23 september is het precies een jaar geleden dat André Hazes overleed en weduwe Rachel is druk bezig de PR-machine te laten lopen. Zo zal er ook een T-shirt gedrukt worden met de opzienbarende tekst:

Het proza van de beroemde, Engelse schrijver Nick Hornby is er één van een geflipte, maar briljante welzijnswerker. Hij laat je loodrecht afzakken in de emoties van zijn personages en in 'De lange weg naar beneden' ben je dan wel even bezig met zakken, want de vier hoofdpersonages hebben net een mislukte zelfmoordpoging achter de rug (op hetzelfde dak van dezelfde flat). Zoiets schept denkelijk een band, en inderdaad: in dit tragikomische meesterwerkje zijn Maureen (bijstandsmoeder), Martin (tv-presentator), Jess (punkmeisje) en JJ (mislukte rocker) aan het nakaarten over wat er op dat dak gebeurd is. Als de media lucht krijgen van het geval, komt er ook nog wat actie in de roman. - 4 gwrrfs - dr.victor