'Hélp! Mijn Volvo stuurt me op de boardcomputer naar kantoor.'

Op hun zevende officiële release 'Echoes, Silence, Patience & Grace' wordt duidelijk voor welke keuze Foo Fighters staat: doorjakkeren op de bekende weg met donderende spierballenrock, of alternatieve routes nemen en via muzikale ontwikkeling en diversiteit de houdbaarheid van de band wat verlengen. Juist dit dilemma levert een halfslachtig en teleurstellend album op. Bestaande fans zullen zich ergeren aan het acoustische gepriegel van 'Ballad of the Beaconsfield Miners' en de tenenkrommende piano(!)-ballad 'Home'; nieuwe zullen ze er evenmin mee winnen. Het handjevol rocksongs dat wel beklijft, kan uiteindelijk niet verhullen dat Foo Fighters dankzij hun muzikale draaikonterij volop bezig is zichzelf de das om te doen. - 2 gwrrfs.

Een Britse rechtbank heeft de 23-jarige Samina Malik schuldig bevonden aan het schrijven van 'terroristische' poëzie. De medewerkster van de Londense luchthaven Heathrow noemt zichzelf 'dichterlijke terroriste'. De veroordeelde verweerde zich met een tweeregelig gedicht. En dat ging als volgt:

Misschien dat het in de toekomst anders wordt, maar voorlopig zijn 'tobberig staart hij naar het tafelblad' en 'diepvrieskoude eenzaamheid daalt op me neer' lelijke vloeken in de literaire wereld. En terecht. Wat debuterend schrijfster Enne Koens (1974) in haar roman 'Tot alles gezegd is' op de lezer loslaat is op, op z'n zachtst gezegd, een taalkundige ramp. Jammer. Want achter de ramp vermoed je een boeiend drama over jonge ouders, waarin de vader, Michel, te horen krijgt dat de omgang met zijn kindje Josja hem definitief wordt ontzegd. We zouden graag positiever zijn over dit debuut, maar echt op elke pagina kom je stilistische dolkstoten als 'Ik liep de straat op, rook plotseling vrijheid' tegen. - 2 gwrrfs.

'Ik ook, ja...'

Band of Horses afdoen als een My Morning Jacket-kloon is verleidelijk, maar doet de band uit Seattle bij goede beluistering beslist tekort. Het viertal levert met 'Cease to Begin' namelijk een aangename 'groeiplaat' af, waarop ze - met afwisselend stevige rock en fraai gearrangeerde rustige nummers - langzaam maar zeker je hart veroveren. En van daaruit is het slechts een kwestie van tijd voordat het ene na het andere nummer dagenlang in je hoofd rondspookt. Begin maar eens met het onweerstaanbare 'No One's Gonna Love You', dan volgt de rest vanzelf! En uiteindelijk besef je dat dit zo'n album is dat My Morning Jacket sinds 'At Dawn' niet meer heeft gemaakt... - 4 gwrrfs.

De gasten van de Nederlandse horeca ergeren zich het meest aan de slechte omgangsvormen van het personeel, gevolgd door gebrek aan toewijding en te weinig aandacht. En ja hoor, een nieuwe belangenvereniging is geboren. Raad de naam.

Walter van de Berg (1970) is het type schrijver waarop je graag je hoop vestigt. Na zijn superdroge en daardoor beklijvende debuut 'De hondenkoning', over de bijna-gebeurtenissen rond een nuffige computerprogrammeur, is er nu 'West'. Even droog opgeschreven, maar gek genoeg minder beklijvend. Grootste 'probleem', als je het zo zou willen noemen, is dat je als lezer in de volksbuurt van Amsterdam-West wordt gedropt, maar de daar rondlopende types - Cor, Ron, Robbie, Jeanette, Erik, en nog zo wat spul - nergens wérkelijk van het papier loskomen. Van den Berg's schrijfstijl blijft een belofte, we houden onze adem in... Maar hier wekt hij er zijn personages in één klap mee tot leven, om ze er gelijk daarna weer mee dood te slaan. Tip: als minimalisme je kracht is, misschien terug naar één duidelijke en meeslepende loser per boek? - 3 gwrrfs.