Af en toe verschijnen er prachtige boeken, die niet verder komen dan de ogen van een paar verdwaalde recensenten. Zo'n boek is, jammer genoeg, 'Koerikoeloem' van dichteres Tjitske Jansen (1971). Bijna alle prozagedichten- of fragmenten (aan de lezer om er een naam aan te geven) in dit werk beginnen met de woorden 'Er was...'. Achter deze woorden beschrijft Jansen, kort en bondig, allerlei autobiografische gebeurtenissen, die dikwijls neigen naar wanhoop, schaamte, eenzaamheid of zotternij. In een interview verklaarde Jansen dat ze zich in dit boek 'ontzettend naakt' voelde, en je vraagt je af waaraan wij, de recensenten, zoveel van Tjitske's intimiteit te danken hebben. 'Er was een dag waarop de enige gedachte die me op de been hield, was: "Ik heb nooit iemand kwaad gedaan.". Waarom geen Nobelprijs voor Tjitske? Zo niet voor de Literatuur, dan toch zeker voor de Vrede!!! - 4 gwrrfs.