'Iets vaags in de verte.' (Obama)
'Een vette nederlaag, vlak voor m'n ogen!' (Hillary)

Voor dichter Ingmar Heytze (1970) is de poëzie een serieuze zaak, maar - je zou bijna zeggen 'gelukkig' - zie je dat niet terug in zijn gedichten. Als een loods die je door de haven heen leidt, zo navigeert Heytze je, beleefd, langs de wonderlijkheden van het moderne bestaan. In
cadansrijke versregels, soms met mooi rijm of binnenrijm, weet hij de wereld in meestentijds aangename, soms sombere, maar bijna altijd toch troostrijke miniaturen samen te vatten. Pas op! Kitsch is deze dichter vreemd, maar dat hoeft - zo blijkt ook uit zijn nieuwe bundel 'Elders in de wereld' - fantasierijke en zinnenprikkelende formuleringen niet in de weg te staan. Evenals een smakelijke lach, zo af en toe. Koel resumerend: vakman levert (nieuw) vakwerk af. - 4 gwrrfs.

Wie bevriend wil raken met Paris Hilton kan zich aanmelden voor een nieuw programma van MTV. In de serie zullen deelneemsters met de 27-jarige hotelerfgename in een huis in Los Angeles gaan wonen. Uiteindelijk zal Hilton één deelneemster uitkiezen als haar nieuwe beste vriendin. Wie gaan we aanmelden en waarom?

Reisschrijver Dylan van Eykeren (1976) is het prototype van de schelm, die voorbij komt jakkeren en even, vluchtig en redelijk onbezorgd, 'zijn licht laat schijnen' op wat hij onderweg zoal tegenkomt. Voor 'Het beste land ter wereld' reisde hij door België en voor een levensgenieter pur sang doet Van Eykeren een opvallend serieuze poging de politieke en staatkundige crisis van het land te verklaren. Het brengt hem langs politici, journalisten, schrijvers, ondernemers en geloofsdienaren, waarmee hij tamelijk serieuze gesprekken voert. Conclusie? Vlamingen en Walen leven langs elkaar heen. Zo heeft Herman Brusselmans heeft nog nooit overwogen een pintje in Luik te pakken. Al met al niks mis mee, maar gezien de flamboyante stijl van Van Eykeren zou je hem adviseren de volgende keer te kiezen voor Moskou, Kiev of een andere boevenplek - dan kom je écht thuis met liederlijkheden, waar Van Eykeren vast raad mee weet. - 3 gwrrfs.

'Hahaha! Alweer kosteloos goed nieuws gelezen.'

Waar merk je aan dat er een 'echte' schrijver is opgestaan? Wel, aan de eerste zinnen waarmee deze een verhaal opent. 'Op het vliegveld van Moskou ontmoette ik mijn reisgenoten: de Nederlandse fotograaf Jeroen en zijn vriendin Ilze. Beiden hadden rugzakken ter grootte van een ijskiosk. Ik zag wandelstokken en degelijke schoenen.' De schrijver heet Jelle Brandt Corstius (1978, zoon van Hugo, inderdaad), het boek heet 'Rusland voor gevorderden' en de toon is die van een glimlachende correspondent in wiens bek de absurditeiten van De Russische Beer vrolijk vermalen worden. Lézen, dus!!!! - 5 gwrrfs.

Het personeel van de Centrale Bibliotheek in Apeldoorn keek vorige week vreemd op toen de post op de mat plofte. Er bleek een brief, afkomstig uit Australië, bij te zitten van een dief die zo'n vijftig jaar geleden enkele kinderboeken had gestolen. Naast de excuusbrief had de boekendief ook dertig euro in de envelop gedaan. In vier Engelse zinnen schrijft de onbekende dat hij spijt heeft van het feit dat hij ergens voor 1960 kinderboeken over dieren uit de bibliotheek had meegenomen. Met het meegestuurde geld hoopt de man de boeken te hebben terugbetaald. Wat was de nuchtere reactie van de bibliothecaris?

Taalverliefd. Zo kun je de dichter en historicus (1962) Erik Bindervoet gerust omschrijven. In zijn nieuwste poëziebundel 'Voor altijd voor het eerst' gaat hij de merkwaardige uitdaging aan om de 20-ste eeuw in 101 gedichten samen te vatten, vanuit de gedachte 'Maak je eigen canon zelf en verlos ons zo van de canon'. Oké. Maar is dit boekje een aantrekkelijke canon? Niet bepaald. De onderwerpkeuze is dermate particulier dat aanhaken lastig is, de dwingende vorm van de gedichten is eerder een beperking dan een verrijking en het geheel ademt een soort Sintklazerige rijmelarij uit, die totaal niet bij het -serieuze- onderwerp past. Of dit alles een manier om subsidie los te weken bij een fonds? Anyway, een one way ticket to the ramsj!! - 1 gwrrf.

'We kunnen in ieder geval vanaf "scratch" beginnen!'

Sinds Nederland officieel op zoek is naar de eigen identiteit zit poëzie niet langer in het uiterste verdomhoekje. Opeens koestert men de taal, wordt symboliek niet langer verketterd en tiert de functie 'stadsdichter' inmiddels meer dan welig. Op deze poëzie minnende golf brengt Uitgeverij Podium een reeks gethematiseerde bloemlezingen uit met Nederlandstalige gedichten, waarvan de laatste nu heet 'Het verre gedicht'. Rode draad: reislust!!! In drie afdelingen ('Zonder bestemming, 'Europa' en 'En daarbuiten...') leiden Nederlandse en Vlaamse dichters ons door de 'enorme ruimte' buiten de landsgrenzen. Een prachtige bundel, die zeker als Jules Deelder aan de beurt is ook nog uitblinkt in humor: 'Als ik mijn ogen toedoe/ben ik in Honoloeloe'. Leuk cadeau, schappelijk geprijsd. - 4 gwrrfs.