Voor dichter Ingmar Heytze (1970) is de poëzie een serieuze zaak, maar - je zou bijna zeggen 'gelukkig' - zie je dat niet terug in zijn gedichten. Als een loods die je door de haven heen leidt, zo navigeert Heytze je, beleefd, langs de wonderlijkheden van het moderne bestaan. In
cadansrijke versregels, soms met mooi rijm of binnenrijm, weet hij de wereld in meestentijds aangename, soms sombere, maar bijna altijd toch troostrijke miniaturen samen te vatten. Pas op! Kitsch is deze dichter vreemd, maar dat hoeft - zo blijkt ook uit zijn nieuwe bundel 'Elders in de wereld' - fantasierijke en zinnenprikkelende formuleringen niet in de weg te staan. Evenals een smakelijke lach, zo af en toe. Koel resumerend: vakman levert (nieuw) vakwerk af. - 4 gwrrfs.