'...Zegeningen van de frontaalkwab...'
'...Zegeningen van de frontaalkwab...'Met 'Het maakbare brein' heeft de neurologe Margriet Sitskoorn een soort wetenschappelijk equivalent van '50 kilo kwijt in 5 weken' geschreven. Haar boek gaat echter niet over dramatische inkrimping van de taille, maar over het 'opnieuw vormen' van de hersenen, waarvan we dachten dat de vermogens, zeker als je dertig of veertig jaar bent, wel zo ongeveer vaststaan. 'Nee!' roept Sitskoorn. 'Als je je hersens anders, beter en frequenter traint,
is het best mogelijk om nog wiskundige te worden.' Sitskoorn stuwt onze hersenpan, kortom, blijmoedig op in de vaart der volkeren: van een hoopje vieze, grijze drab tot een boeiend trainingscentrum voor de menselijke geest. Als je dan ook nog van leuke termen als 'frontaalkwab' en 'occipitaalkwab' houdt, is dit helemaal een aanrader. - 4 gwrrfs.

Het maakbare brein - Margriet Sitskoorn - Bert Bakker - 216 pag. - EUR 17,95 - Nu bestellen bij BOL.COM!
28-11-2006 23:07 | dr.victor
Je bent nooit te oud om te leren ... Maar dat weten we toch al sinds mensenheugenis!
29-11-2006 10:06 | jongellen@hotmail.com | mail
Ik had nogal wat problemen tijdens het lezen van dit
zeer onzorgvuldig geschreven boek. Hoewel Dr Sitskorn's synopses van
andermands werk relatief acceptabel zijn, is eigenlijk alles wat zij
er zelf aan interpretatie aan toevoegt volkomen misplaatst. Het lijkt
erop dat Dr. Sitskorn uit haar ervaringen met reviewers die wel kennis
van zaken hebben nu toch eens graag een boek wilde publiceren waarin
zij alles wat reviewers nooit toe zouden staan uit de kast haalt.
Losstaand van slechte interpretatie en misplaatste one liners vind ik
het vooral kwalijk dat het argument dat gemaakt wordt in haar eigen
boek wordt tegengesproken. De one liner die ik aan het lezen van dit
boek overhoud is dat we altijd kunnen veranderen, en dus kunnen
worden wat we maar willen. Aan de andere kant wordt echter aangegeven
hoe een suboptimale omgeving tijdens de ontwikkeling van een kind tot
blijvende schade kan leiden, hetgeen de eerdere one liner dus volledig
ondermijnd. Dit vind ik vooral kwalijk omdat het stellen dat iedereen
kan zijn wat hij of zij maar wil nogal wat maatschappelijke
implicaties met zich meebrengt. Neem bijvoorbeeld een willekeurige
klinische stoornis, zoals schizophrenie. Op grond van Dr. Sitskorn
zouden we moeten stellen dat schizophrenen zelf maar eens moeten
veranderen, en dat hun situatie er een van eigen keuze is. Dr.
Sitskorn waarschuwt nota bene voor de gevoeligheid van haar argument,
maar gaat vervolgens uitbundig als een olifant in de porcelijnkast te
werk.
16-06-2007 22:31 | Robrecht | mail
//gwrrf.magazine