Het voordeel van een doorbabbelende Libelle-columnist is dat ze op een gegeven moment onderaan de pagina is gekomen en er op de volgende bladzijde alleen plek is voor een advertentie van maandverband. Zo blijft de smalltalk beperkt tot hanteerbare proporties. De Turkse schrijfster Elif Shafik (1971) heeft geen last van maandverband en schrijft in 'Het Luizenpaleis' 476 pagina's vol over een vervallen huis in het centrum van Istanbul waarin tien families wonen: van een al of niet opgegeten appel tot een wel of niet verschoonde luier. Volgens de flaptekst staan deze verwikkelingen model voor 'het culturele en spirituele verval' en dat is een héééle schrale troost na het lezen van deze vuistdikke roman - 2 gwrrfs.