Er zijn mensen die er alles voor over hebben tot een 'hogere kring' te behoren. Zo iemand is letterenstudent Nick Guest in de roman 'De schoonheidslijn' van Alan Hollinghurst (1954). Het boek werd nota bene onderscheiden met de Booker Prize 2004, en dat is veel voor een weliswaar fijngevoelig, maar ook wat obligaat voortkabbelend portret van de well-to-do-Thatcher-generatie. Guest vergaapt zich aan de luxe, de feestjes en de cocaïne en - toegegeven - een zin van Hollinghurst hapert zelden en danst van champagne naar kaviaar naar polopaard. Toch heeft hij als ex-adjunct van 'Times Literary Supplement' waarschijnlijk wat stemmen gekocht, want 'De Schoonheidslijn' is mooi geschreven, maar bijt nergens. - 3 gwrrfs.