Nederland is volstrekt exotisch, maar weet het van zichzelf niet. Wie deze stelling graag onderbouwd ziet, kan terecht bij de bundel 'Hollandse woorden' van Fouad Laroui (1958).
In zowel kraakheldere als ontregelende gedichten laat deze geboren Marokkaan de obscene kanten van het (voorheen) zorgeloze Nederland zien. En hóe! In het gedicht 'Een steniging' eindigt hij met de volgende reprimande: 'Cultureel-antroplogen van de Universiteit van Leiden!
Ik vraag u/één minuut stilte
voor de gestenigde vrouw
Daarna kunt u weer verdergaan
met de bespreking
van de betrekkelijkheid
van culturen'.
Zou Laroui geen briljante keuze zijn als Dichter des Vaderlands? - 5 gwrrfs.