Poëzie in vredestijd ligt vaak onder vuur als overbodig, hobbyïstisch en krullendraaierig.
Voor de Belgische schrijver/dichter Tom lanoye (1958) is dat een onverdraaglijke beschuldiging jegens het Dichterlijke Woord en dus laat hij in zijn bloemlezing 'Overkant' zien dat poëzie ook gedijt als er oorlog uitbreekt. En hóe! Met meesters als Vladimir Majakovksi, Georg Trakl en Guillaume Appolinaire laat hij zien hoe de bloedende soldaten en bitter bevochten loopgraven van de Eerste Wereldoorlog hen hartstochtelijke de weg wezen naar strijdlustige en belangwekkende poëzie. Lanoye houdt een beetje van oorlog en zou het liefst vandaag nog een hekeldicht aan het Vlaams Blok (vanaf heden Vlaams Belang) wijden. - 3 gwrrfs