Het is een ijzeren wet dat waar een zak subsidiegeld en gevestigde reputaties elkaar ontmoeten, de geur van bombast veel waardevols omver blaast. De nieuwe soap van de publieke omroep, 'Het Glazen Huis', is daar een treffend voorbeeld van. Acteurs willen louter glansrollen neerzetten, scenaristen louter messcherpe zinnen schrijven en visagisten al hun potjes uitproberen. Het leidt allemaal tot een zielloze soap, die over geld, macht en cynisme - kortom, het fortuynistische Nederland - lijkt te gaan, maar na vijf minuten al ontmaskerd is als een abominabele poging Amerikaanse glamour naar de polder te brengen. 'Het Glazen Huis' is daarom niet meer dan een kundig gemaakte taart zonder vulling. - 1 gwrrf