Onno te Rijdt (1959) zit al jaren 'in de wachtkamer' van de Nederlandse literatuur. Zijn schrijfstijl is snel, zijn verhalen zijn hip en zijn hockey-achtergond is bepaald sexy. Waar blijft de doorbraak? Met zijn nieuwste roman 'Naar Paradiso' zal het zeker niet lukken. Zelden kwam een roman zÛ stroef, gekunsteld en gezocht uit de startblokken. Ook het verhaal over twee broers met tegengestelde levens is veel te bedacht en al te zeer van bordkarton om het begin van ontroering te wekken. Is Te Rijdt definitief opgegeven? Nog niet, maar een beetje opschieten is gewenst. - 2 gwrrfs.