Jonathan Frantzen is een 'klassieke' schrijver. Een beetje té, misschien. Hij heeft de leerboeken 'Plotstructuur' en 'Personage-ontwikkeling' zó goed gelezen dat zijn romans als nette puzzels in elkaar vallen. In zijn roman 'Schokgolven' uit '94 (zojuist vertaald in het Nederlands) zie je de verhaallijnen ook weer net iets te strak om zijn proza heen liggen: als een geknoopte das die je keel afknelt. 'Schokgolven' gaat over een aardbeving die niet helemaal pluis is, die sommige mensen aan het wankelen brengt en anderen (enorme) rijkdom verschaft. Wetenschapster en vriendin van hoofdpersoon Louis Holland is de 'good girl' die een kwaadaardig chemieconcern ontmaskert, zijn eigen moeder is de 'bad girl'. Al met al moeten we Frantzen rubriceren als een kundige, maar politiek hypercorrecte zeurkous. Sorry. - 3 gwrrfs.