In voetbaltermen is de schrijver Dave Eggers (1970) een 'begenadigde spits' wiens enige bezwaar is dat hij iets te lang treuzelt voor hij afdrukt. Voor zijn splinternieuwe verhalenbundel 'Hoe hongerig wij zijn' betekent dat mooie, literaire passeerbewegingen, prachtige hakjes en oogverblindende één-tweetjes, maar als het om de climax gaat - een doelpunt! - blijf je bij Eggers op een houtje bijten. Met titels als 'Dat het water nat als olie is, kan maar een ding betekenen' en 'Hij doet alsof hij een gewoon telefoongesprek voert met zijn zus die er niet meer is' laat hij eens te meer blijken dat hij stijl, brille en souplesse verkiest boven het binnentikken van een goal. Juichen lukt niet, stilletjes genieten wel. - 4 gwrrfs.