Er is een klassieke dichter opgestaan. Zijn naam: Menno Wigman (1966). Met de treurnis en melancholie van een romantische dichter dompelt hij zich in 'Dit is mijn dag' onder in het slib en de achterafsteegjes van de hoofdstad. En bijt zijn romantische tanden stuk op niets minder dan Ruimte, Tijd en De Dood. Aangezien Wigman tot de groep 'verstaanbare' dichters hoort, is zijn poëzie ook voor leken te volgen en wil het regelmatig rijmen of semi-rijmen. Wie, zoals Wigman, schrijft dat de maand oktober 'het Irkoetsk van het jaar' is, verdient een plekje in nieuwe bloemlezingen. En bij Gerrit Komrij schijnt hij inderdaad op de 'vaste lijst' te staan. Terecht. - 4 gwrrfs